سلام و درود خداوند مهربان بر شما.
عزیزان من اساس زندگی بر مهر و محبت به هم نوعان قرار داده شده است . خداوند خود( ارحم الراحمین )، است و دوست دارد بندگانش نسبت به هم مهربان باشند درست است گاهی مشکلات زندگی ما را به مرز عصبانیت و خشم نزدیک می کند ولی به یاد بیاوریم خالق ما در قرآن سوره (انعام آیه 60) فرموده: من همانم که میدانم در روز ،روحت چه جراحت هایی برمی دارد ودر شب ، روحت را در خواب به تمامی باز می ستانم تا به آن آرامش دهم وروز بعد دوباره آن را به زندگی برمی گردانم وتا مرگت که به سویم برگردی این کار را ادامه می دهم.
ونیز فرموده: مرا به یاد می آوری؟( روم 48) من همانم که بادها را می فرستم تا ابرها را در آسمان پهن کنند وابرها را پاره پاره به هم فشرده میکنم تا قطره ای باران از خلال آنها بیرون آید وبه خواست من به تواصابت کند تا تو فقط لبخند بزنی واین در حالی بود که پیش از فرو افتادن آن قطره باران ،نا امیدی تورا فرا گرفته بود.
به یاد داشته باشیم که پروردگار عالم با این که می تواند در هر جائی از دنیا باشد ، قلــب ما را انتخاب کرده و تنها اوست که هر وقت بخواهیم چیزی بگوئیم گوش می کند ...وبه نظر شما عجیب نیست که پس از گذشت یک دقیقه به پزشکی اعتماد می کنیم ، بعد از گذشت چند ساعت به کلاهبرداری ! ، بعد از چند روز به دوستی ، بعد از چند ماه به همکاری ، بعد از چند سال به همسایه ای ... اما بعد از یک عمر به خدا اعتماد نمی کنیم !
پس هشدار :که همان خالق مهربان فرمود:( انعام 63-64)وقتی در تاریکیها مرا با، زاری خواندی که اگر تورا برهانم با من میمانی ،تورا از اندوه رهانیدم اما باز مرا با دیگری در عشقت سهیم کردی.
و یادمان باشد: (مائده 54) با این حال اگر نیایی بندگان دیگری دارم که هم آنان به من عشق میورزند و هم من به آنان...
حالا ما بنده های خدا چه کنیم؟ همان مهربان چه نیکو پاسخی داده است:( احزاب 10)پس چون مشکلات از بالا وپایین آمدند وچشمهایت از وحشت فرو افتادندوتمام وجودت لرزید گفتم :کمکهایم در راه است وچشم دوختم ببینم که باورم میکنی؟ اما تو به من چه گمانهایی بردی!
هیچگاه، هیچگاه و هیچگاه خود را دست کم نگیرید و تحقیر نکنید، بیاد داشته باشید که خداوند پس از ساختن شما به خود تبریک گفت ...مطمـئن باشید که خداوند شما را عاشقانه دوست دارد ؛چون در هر بهار برایتان گل می فرستد و هرروز صبح آفتاب را به شما هدیه می کند. تا زندگی کنید،زندگي که يك پاداش است نه يك مكافات، فرصتي است كوتاه تا بباليد، بدانيد، بيانديشيد، بفهميد و زيبا بنگريد، تا در نهايت در خاطره ها بمانيد ، چشمهايتان را باز كنید و تمام زيباييهاي اطرافتان را به درونتان هدايت كنید ، حتي در بدترين لحظات ... هنوز خيلي چيزها هست كه بخاطرشان سپاسگزار باشيم.

سید ابراهیم اعلایی
مدیر مسوول و سر دبیر