بارالها!
تو اطمينان من در هر اندوهى ،
و اميد من در هر سختى ،
و در هر امرى كه بر من وارد شود، توشه ام تواى ،
چه بسيار گرفتاريها كه...
قلبها در آن ناتوان،
وچاره انديشى در آن بى فايده،
و كارها در آن بى اثر،
و دوران و نزديكان و دوستان در آن درمانده،
و دشمن در آن شاد مى گردد،
آن گرفتارى را با تو در ميان گذارده،
و شكايت آن را نزد تو آوردم،
در حالى كه در آن تنها اميدم به تو است و نه جز تو،
و تو گشايش عطا فرمودى
و آن را برطرف ساختى
و مرا كفايت كردى .
پس تو صاحب هر نعمت،
و برطرف كننده هر نياز،
و منتهاى هر خواسته اى ،
پس سپاس فراوان بر تو و برترين منّت از آن توست، به نعمت تو كارهاى نيك كامل مى شود.
اى شناخته شده اى كه با كارهاى نيك سرشناسى ،
و اى كسى كه به كار نيك ستوده اى !
مرا از كارهاى نيكت بهره مند ساز تا از كار نيك جز تو بى نياز شوم،
به رحمتت اى مهربانترين بخشايندگان!

از مناجاتهاي امام رضا (ع)