خدايا من به تو تقرب می جويم به وسيله ذكر تو و شفيع می آورم به درگاهت خودت را و به جود و كرمت از تو میخواهم كه مرا به مقام قرب خويش نزديك سازى و شكر و سپاسگزاريت را بر من روزى كنى و ذكر خود را به من الهام كنی.
خدايا! از تو درخواست می كنم درخواست شخص فروتنِ خوارِ ترسان كه بر من آسان گيرى و به من رحم كنى و مرا به آنچه برايم قسمت كرده اى راضى و قانعم سازى و در تمام حالات فروتنم كنى.
خدايا از تو درخواست می كنم درخواست كسى كه سخت فقير و بی چيز شده و خواسته اش را هنگام سختيها پيش تو آورده و اميدش بدانچه نزد تو است بسيار بزرگ است.
خدايا! سلطنت و پادشاهيت بس بزرگ و مقامت بسى بلند است مكر و تدبيرت در كارها پنهان و امر و فرمانت آشكار است. قهرت غالب و قدرت و نيرويت نافذ است و گريز از تحت حكومت تو ممكن نيست.
خدايا نيابم براى گناهانم آمرزنده اى و نه براى كارهاى زشتم پرده پوشى و نه كسى را كه عمل زشت مرا به كار نيك تبديل كند جز تو، نيست معبودى جز تو، منزهى تو و به حمد تو مشغولم من به خويشتن ستم كردم و در اثر نادانيم دليرى كردم و به اينكه هميشه از قديم به ياد من بوده و بر من لطف و بخشش داشتى آسوده خاطر نشستم.
اى خدا اى مولاى من! چه بسيار زشتيها كه از من پوشاندى و چه بسيار بلاهاى سنگين كه از من بازگرداندى و چه بسيار لغزشها كه از آن نگهم داشتى و چه بسيار ناراحتيها كه از من دور كردى و چه بسيار مدح و ثناى خوبى كه من شايسته اش نبودم و تو آنرا منتشر ساختى.
خدايا بلاى من بسى بزرگ است و بدى حالم از حد گذشته و اعمالم نارسا است و زنجيرهاى علايق مرا خانه نشين و آرزوهاى دور و دراز مرا از رسيدن به منافعم بازداشته و دنيا با ظواهر فريبنده اش مرا گول زد. ازاسرار پنهانى من اطلاع دارى و شتاب نكنى در عقوبتم براى رفتار بد و كارهاى بدى كه در خلوت انجام دادم و ادامه دادنم به تقصير و نادانى و زيادى شهوترانى و بی خبريم.
و خدايا به عزتت سوگند كه در تمام احوال نسبت به من مهربان باش و در تمام امور بر من عطوفت فرما.
اى معبود من و اى پروردگار من! جز تو کسی را ندارم كه رفع گرفتارى و توجه در كارم را از او درخواست كنم.
اى خداى من و اى مولاى من! تو بر من حكمى را مقرر داشتى كه در اجراى آن پيروى هواى نفسم را كردم و از فريبكارى دشمنم در اين باره نهراسيدم پس او هم طبق دلخواه خويش گولم زد و قضا (و قدر) هم با او كمك كرد و در اثر همين ماجراى شومى كه بر سرم آمد نسبت به پارهاى از حدود و احكامت تجاوز كردم و در برخى از دستوراتت راه مخالفت را پيمودم پس در تمام آنچه پيش آمده تو را ستايش می كنم و اكنون از حكمى كه درباره كيفر من جارى گشته و قضا و آزمايش تو مرا بدان ملزم ساخته حجت و برهانى ندارم.
و اينك اى معبود من! در حالى به درگاهت آمده ام كه درباره ات كوتاهى كرده و بر خود زياده روى نموده و عذرخواه و پشيمان و دلشكسته و پوزش جو و آمرزش طلب و بازگشت كنان و به گناه خويش اقرار و اذعان و اعتراف دارم و راه گريزى از آنچه از من سر زده نيابم و پناهگاهى كه بدان رو آورم در كار خويش ندارم جز اينكه تو عذرم بپذيرى و مرا در فراخناى رحمتت درآورى. پس اى خداى من عذرم بپذير و بر سخت پريشانيم رحم كن.
قسمتی از دعای شریف کمیل