بدون شك جاذبه‎ها و دافعه‎های انسان تحت تأثیر محبت‎ها و نفرت‎های او شكل می‎گیرد. آدمی در حالی كه محبت وعشق می ورزد، احساس لذت و خوشبختی می كند و هنگامی كه در حال كراهت و نفرت است، احساس گرفتگی و درد و رنج دارد. شاید به همین دلیل است كه برخی از حكیمان بزرگ و فیلسوفان اخلاق غایت انسان و هدف اخلاق را سعادتمندی، یعنی زندگی لذت بخش و بدون درد و رنج دانسته اند و تحقق این هدف را فقط در سایه زندگی محبت آمیز به خصوص مرحله عالی آن یعنی حیات عاشقانه میسّر می دانند. می توان راز این همه ارزشمندی برای واژگان «محبت» و «عشق» را در همین حقیقت جُست.
امّا آنچه از اصل محبت و عشق مهم تر است، شأن و منزلت محبوب و معشوق است. میزان سعادتمندی انسان وابسته به درجه محبت او است و سطح محبت و عشق او را در اندازه های كمال و جمال محبوب باید جست و جو كرد و دوام و قوام آن را نیز ظهور و غروب جمال محبوب رقم می زند.
اكنون سؤال اصلی آن است كه سر و جان را در هوای جمال و جلال كدام حقیقت باید سودا كرد، تا محبت ابدی و عشق متعالی ثمر دهد، و لذت پایدار و خوشبختی ماندگار به بار آورد؟
خدا باوران را زیبنده آن است كه پاسخ این پرسش را از پروردگار خویش طلب كنند. از نگاه اخلاق اسلامی آن وجودی كه شایسته چنین محبتی است، جز خداوند نیست. محبت او توجیه گر خلقت عالم و تحقّق بخش آمال آدم و اهداف عالم است.
اميدوارم در هر كجاي اين عالم هستي زندگي مي كنيد در پناه خداوند مهربان و دوست داشتني قرار بگيريد و او كفايت تمام امور شما را بكند .

سید ابراهیم اعلایی
مدير مسوول و سر دبير