به نام خداى بخشاينده مهربان‏

خدايا اگر پذيرفتن فرمانت واجب نبود تو را پاكتر از آن مى‏دانستم كه من نام تو را به زبان آورم.

گذشته‏از آن، ذكرى كه من از تو مي كنم به اندازه فهم من است نه به مقدار مقام تو و تازه مگر چه اندازه اميد است ارزشم بالا رود كه محل تقديس (و به پاكى ستودن) تو قرار گيرم و از بزرگترين نعمتهاى تو بر ما ، همان جريان داشتن ذكر تو برزبان ما است و همان اجازه‏اى است كه براى دعا كردن و به پاكى ستودنت به ما دادى خدايا پس ذكرخويش را به ما الهام كن، در خلوت و جلوت و شب و روز و آشكار و نهان و درخوشى و ناخوشى و ما را به ذكر خفى و پنهانت مأنوس كن و به كار پاكيزه و كوشش خداپسندوادار و پاداش ما را به تمامي بده خدايا دلهاى شيدا همه سرگشته‏و تشنه ي تواند و خِرَدهاى متفرق و جدا همه در مورد شناسايى و معرفت تو متفق گشته‏اند و از اينرودلها جز به ياد تو آرام نگيرند.