عاصیِ روسیاهم ، مانده میان راهم من را که پُر گناهم ، ای وای اگر نبخشی
شرم و حیا ندارم ، ترس از خطا ندارم اما منی که جز تو ، در دوسرا ندارم ، ای وای اگر نبخشی
شد سُست اعتقادم ، چون پَر میان بادم حالا که از جهالت ، نعمت ز دست دادم ، ای وای اگر نبخشی
ای وای از زبانم مدیون این و آنم وقت ادای دینم ، حالا که ناتوانم ، ای وای اگر نبخشی
مردن ز یاد رفته عمرم به باد رفته این بنده را که راهه ، کج را زیاد رفته ، ای وای اگر نبخشی
ای که تو مهربانی ، درد مرا تو دانی در بهترین زمان ها ، در بین میهمانی ، ای وای اگر نبخشی
بر سفره ی کرامت ، در بین این ضیافت من را که بدترینم ، در این شب زیارت ، ای وای اگر نبخشی
ما جای خود که مولا ، در سجده نیمه شب ها در موقع مناجات ، گفته شبیه زهرا ، ای وای اگر نبخشی
در روز پر تلاطم ، سردرگمند مردم در روز حسرت من ، پیش امام هشتم ، ای وای اگر نبخشی
جان حسین و زینب ، رحمی نما تو امشب ارباب داده یادم ، تا که بگویم هر شب ، ای وای اگر نبخشی
آید اجل چو ناگاه ، بسته شود به من راه در وقت بی کَسیم ، ای مهربان دلخواه ، ای وای اگر نبخشی